ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΧΛΩΡΑΚΑΣ
Ευρίσκεται στο χώρο του νέου κοιμητηρίου της Χλώρακας, και είναι το
μοναδικό που υπάρχει σε ολόκληρη την επαρχία της Πάφου. Γιορτάζει στις 5 Μαϊου
και η ιδέα για το κτίσιμο του ήταν μιας πιστής οικογένειας Χριστιανών το 1998,
όταν ο Ανδρέας Μαυρέσης και η σύζυγος του Γιωργούλα σε ένα θρησκευτικό ταξίδι
τους στη μακρινή Νέα Μάκρη, επισκέφτηκαν το αρχαίο ιστορικό Μοναστήρι στον τόπο
μαρτυρίου του Αγίου, εκεί όπου πεντακόσια χρόνια πριν το 1426, Αγαρηνοί
πειρατές εισέβαλαν και αφού λεηλάτησαν τα ιερά και όσια, κατέσφαξαν τους
μοναχούς, και παλούκωσαν με αναμμένο δαυλό στην κοιλιά τον Άγιο Εφραίμ, που
ήταν ηγούμενος σε κείνο το μοναστήρι…
Από τότε με σκέψεις και συζητήσεις πού θα έκτιζαν το μικρό παρεκκλήσι, το
2001 οι δύο ευσεβείς χριστιανοί αναθεσαν τον σχεδιασμό στον αρχιτέκτονα Τεύκρο
Κουλουντη ο οποίος μετά χαράς αρχιετεκτόνισε τα σχέδια εντελώς δωρεάν. Μετα
μεγάλης χαράς η σύζυγος του Ανδρέα Μαυρέση πρόλαβε και χάρηκε το παρεκκλήσιο
έστω σχεδιασμένο στο χαρτί, καθώς πάσχοντας από την ανίατο ασθένεια σε λίγο
καιρό απεβίωσε. Ο σύζυγος της θέλοντας να εκπληρώσει οπωσδήποτε το μεγάλο τάμα
που μαζί είχαν τάξει, παντοιοτρόπως εμερήμνησε και με τη βοήθεια του Αγίου
Εφραίμ θέλωντος, μετά από ένα χρόνο κατάφερε να περατωθεί το κτίσιμο του μικρού
ναού στη σημερινή του μορφή.
Στα χρόνια που πέρασαν και περνούν, όλο περισσότεροι επισκέπτες έρχονται
για ευλαβικό προσκύνημα στο μικρό εκκλησάκι καθώς ο Άγιος Εφραιμ είναι
θαυματουργός και θεραπευτής του καρκίνου όσων πραγματικά πιστεύουν σε αυτόν,
και οι ιστορίες περι γεγονότων και θαυμάτων που αφορούν τον Άγιο Εφραίμ
Χλώρακας που διηγούνται οι πιστοί, είναι πολλές.
Μέσα στο μικρό εκκλησάκι μπροστά στο πάνσεπτο εικόνισμα του, καίει διαρκώς
ένα καντήλι, καθώς καθημερινά περνά πλήθος πιστών κυρίως αρρώστων, οι οποίοι
για λίγο στέκονται και πιστά προσεύχονται αναζητώντας το έλεος του και την
φιλανθρωπία του που απλόχερα τους δίνει.
Είναι ένα όμορφο παρεκκλήσιο Βασιλικού ρυθμού μικρό και απέριττο
τοποθετημένο δίπλα στον αρχαίο ναΐσκο του Αγίου Νικολάου, και κάθε που
γιορτάζει πλήθη πιστών μαζεύονται από τις γύρω κοινότητες και τις άλλες
επαρχίες, καθώς η φήμη των θαυμάτων του έχει ξεπεράσει τα σύνορα Χλώρακας και
της Πάφου.
ΑΓΙΟΣ ΥΠΑΤΙΟΣ Ο ΠΕΡΠΑΤΗΤΗΣ ΤΗΣ ΧΛΩΡΑΚΑΣ
Ο Άγιος Υπάτιος ή Περπατητής της Χλώρακας τιμάται σε
ενα περικαλλές εκκλησάκι που κτίστηκε δαπάνη του ευεργέτη Γιαννάκη
Αριστοδήμου παρα το θέατρο της Χλώρακας δίπλα στη παλια βρύση του χωριού.
Παλαιότερα ήταν μια πελεκητή πέτρα ριγμένη στο έδαφος
κάτω από ένα θεόρατο δρύ, όπου οι προγονοί μας έφερναν τα παιδιά τους όταν αργούσαν
να περπατήσουν και τα γύριζαν λιτανεία, καθώς πίστευαν πως ο Άγιος τα βοηθούσε
να ξεπεράσουν το πόβλημα τους. ¨Εδεναν στα πόδια του μωρού ένα ελαφρύ μικρού
μήκους νήμα, και βαστώντας το από τα χέρια το βοηθούσαν να περπατά γύω-γύρω
ώσπου να σπάσει η κλωστή,, οπότε και πίστευαν πώς το θαύμα θα γινόταν.
Η πέτρα ήταν ένας μεγάλος βράχος που κύλισε από το
ύψωμα άνωθεν της βρύσης όταν έγινε ένας μεγάλος σεισμός πριν πολλά χρόνια.
Λέγεται πως αποτελούσε τον τοίχο μιας κάμαρης που χρησιμοποιούσε ένας χρυσοχόος,
και πως μέσα στον μεγάλο αυτό βράχο ήταν σκαμμένο ένα κούφωμα που έκλεινε με
μια εφαρμοστή πέτρινη θύρα χωρίς να αφήνει σημάδια πως ήταν ένα ξένο σώμα, αλλά
πως ήταν απλά ένα σχέδιο σκαλιστό στο βράχο. Πίσω από τη θύρα μέσα στο κούφωμα,
ο χρυσοχόος φύλαγε τα χρυσάφια του, που όταν πέθανε έμειναν μέσα φλεγμένα,
χωρίς κανείς να γνωρίζει το μυστικό.
Κάποιος θα σκεφτεί τι να γύρευε ένας τεχνίτης χρυσού
στη Χλώρακα ένα πολύ μικρό χωριό, όμως, κάποιοι παλιοί κάτοικοι, λένε πως στην
περιοχή που ονομάζεται μάλιστα Χρυσός, οι ζευγολάτες όταν όργωναν τα χωράφια,
πάνω στα νια (υνί) έβρισκαν ψήγματα χρυσού, τα οποία ο χρυσοχόος αγόραζε και
επεξεργαζόταν.
Όταν λοιπόν σε ένα μεγάλο σεισμό το καμαράκι χάλασε, η
πέτρα κύλησε και στάθηκε δίπλα στην παλιά βρύση, όπου και οι κάτοικοι της
Χλώρακας γύρω της έκαναν λιτανείες και λάτρευαν τον άγιο Υπάτιο. Μια φορά ο
Χατζηφίλιπος ο Τοκογλύφος νεαρός ακόμα, ανακάλυψε τυχαία τη μυστική θύρα και τα
χρυσάφια που ήταν μέσα. Έτσι μ’ αυτό τον τρόπο έγινε πλούσιος, και αργότερα πλουσιότερος,
αφού χρησιμοποιώντας αυτά τα πλούτη έγινε ο τοκογλύφος του χωριού. (Την ιστορία
μου τη διηγήθηκε ο Κυριάκος Μαυρονικόλας)
Μια φορά κατά το έτος 2000 ο Χαράλαμπος ένας καλός και
πιστός Χριστιανός ιεροψάλτης της Παναγίας της Θεοσκέπαστης, μετά από μια
διήγηση του ανιψιού του για ένα θαύμα που το εξέλαβε ως επιθυμία του Αγίου
Υπατίου να του κτίσουν μια εκκλησιά, επεχείρησε να κάμει το θέλημα του. Ζήτησε
βοήθεια από τον Ανδρέα Μαυρέση ως δάσκαλος και παράγοντας της κοινότητας που
ήταν, ώστε να μεσολαβήσει στις κοινοτικές αρχές για να του επιτρέψουν να κτίσει
ένα εικονοστάσι για τον Άγιο εκεί, στην περιοχή της παλιάς Βρύσης, καθώς μια
μέρα ο ανηψιός του που κυνηγούσε στην δύσβατη εκείνη περιοχή, συνάντησε κάτω
από τη μεγάλη τρεμιθιά ένα γέροντα να κάθεται πάνω στην πέτρα του Αγίου. Όταν
φιλικά τον χαιρέτησε και ευγενικά τον ρώτησε τι κάνει έξω μες το κρύο, ο γέρος
του απάντησε πως όλοι έχουν μια στέγη στο κεφάλι τους να τους προστατεύει, ενώ
αυτός ήταν εκεί με ήλιο και κρύο, χωρίς μια σκεπή να τον προφυλάσσει. Και
λέγοντας αυτά, εξαφανίστηκε όπως να τον κατάπιε η ομίχλη. Ο νεαρός που κατάλαβε
το θαύμα και πως ο γέρος ήταν ο Άγιος Υπάτιος, το ανάφερε στο θείο του, και
αυτός το μετέφερε στον Ανδρέα Μαυρεση που με τη σειρά του το ανάφερε στις
τοπικές αρχές.
Όμως δυστηχώς οι Κοινοτικές αρχές δεν επέτρεψαν κάτι
τέτοιο με τη δικαιολογία πως δεν υπήρχε χώρος…
Και τα χρόνια πέρασαν. Νέος κοινοτάρχης Χλώρακας
αναδείχθηκε ο Ανδρέας Μαυρέσης που ανάμεσα στο πολυσχιδές έργο που πρόσφερε
στην κοινότητα του από το αξίωμα που κατέλαβε, ήταν και η αγορά της γης όπου
μέσα λατρευόταν ο Άγιος Υπάτιος, και που στη συνέχεια με τη βοήθεια του
επιχειρηματία Γιαννάκη Αριστοδήμου κτίστηκε το μεγαλόπρεπο εκκλησάκι που όμορφο
σήμερα στέκει εκεί και αγναντεύει το πέλαγο.
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ
Το 12ο αιώνα κτίστηκε ο
Βυζαντινού ρυθμού ναος του «Αγίου Νικολάου» . Είναι κτισμένος σε ύψωμα
ώστε να αγναντεύει απρόσκοπτα την θάλασσα. Επειδή ήταν κρημνός, οι κάτοικοι
έκτιζαν τοίχο για προστασία. Αυτός όμως χαλούσε απο μόνος του.
Αυτό έγινε αρκετές φορές, ώσπου οι
κάτοικοι κατάλαβαν ότι ο Άγιος ήθελε να αγναντεύει τη θάλασσα και σκόπιμα τον
χαλούσε, γι αυτό τοποθέτησαν κάγκελα αντί για τοίχο. Ο ναός κτίστηκε από
ντόπιους βοσκούς που δεν είχαν γνώσεις αρχιτεκτονικής. Γι αυτό είναι και
ασύμμετρος. Για να τον κτίσουν έφερναν έτοιμες πέτρες από τα χαλάσματα των
αρχαιοτήτων της Κάτω Πάφου. Στο βιβλίο "Ιστορία της εκκλησίας της
Πάφου": ΚΓ. Μονη Αι Νικολούδιν Χλώρακας, του Ιωάννου Π. Τσικνόπουλλου,
αναφερόνται τα εξης: «Πλησίον του Χωρίου Χλώρακα ευρίσκεται ο γοητευτικός
πολύ μικρός Μοναστηριακός Ναός του Αγίου Νικολάου. Ίχνη Αγιογραφίας επί του
βορείου τοίχου δικνείουν τον Άγιον Νικόλαον καί τόν βίον του… Περιουσία της
Μονής κατά τ'ο 1805 ήσαν 15 σκαλες περιβόλια πέριξ της εκκλησίας με δύο βρύσες
καί δένδρα, καί εις την γήν των Πετριδιών, προς την Έμπαν, χωράφια σκάλες 500(=
πεντακόσιαι)»..
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ -
1961
Διακόσια περίπου μετρά από τη θάλασσα
στην τοποθεσία ‘‘Αλυκή'’, εκεί οπού αποβιβάστηκε στις 10 Νοεμβρίου 1954 ο
Αρχηγός Διγενής, η Ζήνα Κάνθερ κατόπιν εισηγήσεως του Παπακώστα Λεωνίδα,
ανήγειρε με δικές της δαπάνες, προς τιμήν του στρατιωτικού αρχηγού του Αγώνα το
παρεκκλήσιον του Αγίου Γεωργίου.
Το παρεκκλήσι, που εικονογραφήθηκε
αργότερα από τους Γεώργιο και Αλέξανδρο Κωνσταντινίδη με τη φροντίδα της
Μητρόπολης Πάφου και τις δωρεές χριστιανών, αποτελεί σήμερα αναπόσπαστο τμήμα
του όλου μνημειακού χώρου στην ακτή της Χλώρακας. Διαιωνίζει, μαζί με τα αλλά
μνημειακά έργα, την ιστορική μνήμη και τονίζει τη θρησκευτική πίστη, που
ενέπνεε τους αγωνιστές του 1955 και συμπορευόταν αχώριστη με την αγάπη προς την
ελευθερία της πατρίδας.
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ Βασιλικού Ρυθμού, Χωρίς Τρούλο
Ο Γιώρκος του Λεωνή, κληρονόμησε από τους γονείς του Λεωνήν και Δεσποινούν,
ένα κομμάτι πετρώδους γης, μια καυκάλλα που μέσα ήταν κτισμένο το εκκλησάκι του
Αρχάγγελου Μιχαήλ. Πάνω στην καυκάλλα βλάσταιναν σχοινιές και βελανιδιές, και ο
Γιώρκος τα καλοκαίρια έστηνε πρόχειρες μάντρες για το κοπάδι του. Ο ίδιος για
να προσέχει τα αιγοπρόβατα του από τις αλεπούδες και άλλους κινδύνους, τα
βράδια κοιμόταν μέσα στο ξωκκλήσι. Με αυτό τον τρόπο καθώς ήταν και ένας πιστός
της Χριστιανός, δέθηκε πολύ με τον Άγιο Αρχάγγελο, και τον είχε Άγιο του και
προστάτη του.
Όταν μια φορά σηκώθηκε ανεμοστρόβιλος στη θάλασσα και αυτός με το γιο του
μέσα σε στη βάρκα τους κινδύνεψαν, πίστεψε ότι συνέβη ένα θαύμα που τους έσωσε
τη ζωή, οπότε σ αυτή την κρίση θρησκοληψίας, δώρισε το οικόπεδο με το εκκλησάκι
στην εκκλησία της Χλώρακας, ώστε να μπορούν όλοι οι κάτοικοι να προσκυνούν και
να ανάβουν το καντήλι στον θαυματουργό Άγιο.
Οι υπερήλικες του χωριού θυμούνται τα ερείπια του μεσαιωνικού ναού που
ήταν, επίσης, μικρός, όπως και ο σημερινός. Μας ανέφεραν, επίσης, πως στα παλιά
χρόνια γινόταν πανηγύρι στο προαύλιο του ναού και μαζευόταν σχεδόν ολόκληρο το
χωριό. Λειτουργείται, συνήθως, δύο φορές το χρόνο, στις 6 Σεπτεμβρίου, μέρα του
εν Χώναις θαύματος του Αρχαγγέλου και 8 Νοεμβρίου, μέρα μνήμης του.
ΠΑΝΑΓΙΑ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ
Ο ναός της «Παναγίας της Χρυσελεούσας» ευρίσκεται στην
κεντρική πλατεία της Χλώρακας, είναι Βυζαντινού ρυθμού, και κτίστηκε τον 13ο αιώνα.
Σ αυτήν υπάρχει η μοναδική
ίσως εικονογραφία στον κόσμο που κατά τα παλαιά πρότυπα ο Χριστός βρίσκεται
στον Ιορδάνη ποταμό εντελώς γυμνός, έχοντας λίγο
διασταυρωμένα τα πόδια του με σκοπό να καλύψει το φύλο με ελαφριά στροφή.
Στην εκκλησία της Παναγίας της Χρυσελεούσης υπήρχε
πάνω στο αρχαίο τέμπλο του εικονοστασίου η εικόνα της Παναγίας που είναι
θαυματουργή και εξέχουσα απ όλες τις άλλες ως προς την τεχνοτροπία της και την
καλλιτεχνική της αξία και που όταν κτίστηκε η μεγάλη εκκλησία της Παναγίας της
Χρυσοαιματούσης, μεταφέρθηκε εκεί.
Κάποτε στα παλιά χρόνια μια ευσεβής και πλούσια
οικογένεια είχε μια ίδια εικόνα στο τσιφλίκι τους, αλλά μια χρονιά συνέβηκε ένα
θαύμα, πρώτα τον Αύγουστο στη γιορτή της Παναγίας και ξανά στις οκτώ
Σεπτεμβρίου στα γενέθλια της, η εικόνα από μόνη της μεταφερόταν στην τοποθεσία
που είναι σήμερα κτισμένη η τωρινή εκκλησία. Γι αυτό η ευσεβής οικογένεια
θεωρώντας ότι ήταν θέλημα της Αγίας, έκτισαν τη σημερινή εκκλησία και
τοποθέτησαν το εικόνισμα στο εικονοστάσι βασιλεύουσα, ονόμασαν δε την εκκλησία
Παναγία Χρυσελεούσα. Έμεινε η ιστορία να λέγεται για πολλούς αιώνες υστερότερα,
και να τονίζεται ότι από κανέναν δεν έπρεπε να μετακινηθεί σε άλλο μέρος, αφού
η Παναγία είχε επιθυμία να μένει εκεί. Είναι το εικόνισμα που υπάρχει σήμερα
ιερό και θαυματουργό, πιστό αντίγραφο της πρωτότυπης που έχει εξαφανιστεί, ή
καταστραφεί. Όλες οι επερχόμενες γενιές έως το 1928 σεβάστηκαν αυτόν το θρύλο,
καμία φορά δεν μετακινήθηκε παρά έμενε εκεί στο ίδιο παλιό σαρακοφαγωμένο
ξύλινο τέμπλο.
Το 1928 τέλειωσε το κτίσιμο της μεγάλης
εκκλησίας της Παναγίας της Χρυσοαιματούσης, σκέφτηκαν κάποιοι χωριανοί με τους
δυο παπάδες της Κοινότητας τους Παπάγιωρκη και Παπάκλεοβουλο, να μεταφέρουν το
εικόνισμα στην καινούργια εκκλησία. Οργάνωσαν πομπή, παρευρισκομένου και τρίτου
ιερέα από την Χλώρακα που εκτελούσε χρέη οικονόμου στην Μητρόπολη Πάφου τον
Παπαχαρίδημο, και επίσης του μητροπολίτη Πάφου ο Ιάκωβου, και μετά από
τρισάγιο, θέλησαν να μεταφέρουν το εικόνισμα. Με έκπληξη και φόβο, είδαν ότι
κόλλησε και χωρίς να είναι στερεωμένη, δεν κουνιόταν από τη θέση της, οπότε με
τις ευλογίες του μητροπολίτη ο ιερέας Παπάγιωρκης με ένα σκεπάρνι ως μοχλό τα
κατάφερε. Έως σήμερα στο τέμπλο πάνω που ήταν η εικόνα, αριστερά λείπει ένα
κομμάτι λουλουδιού στόλισμα του τέμπλου που έσπασε από το σκεπάρνι.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΧΡΥΣΟΑΙΜΑΤΟΥΣΑΣ
Επειδή η εκκλησία της Παναγίας της
Χρυσελεούσης ήταν μικρή και δεν χωρούσε τον κόσμο κατά τις μεγάλες εορτές όπου
όλοι οι πιστοί πήγαιναν να λειτουργηθούν, απεφάσισαν οι κάτοικοι της Χλώρακας
να κτίσουν μια μεγαλύτερη δίπλα στην μικρή, στην ίδια πλατεία.
Το κτίσιμο ξεκίνησε το 1924 και κράτησε
έως το 1928 και εγκαινιάστηκε απο τον Μητροπολίτη Πάφου Ιάκωβο.
Ήταν μεγαλόπρεπη και θεόρατη κτισμένη με
πελεκιτή πέτρα άριστης ποιότητος από τους καλύτερους πρωτομάστορους εκείνης της
εποχής. Ήταν ο καθεδρικός ναός της Χλώρακας.
Για να κτιστεί χρειάστηκε να πουληθεί
μεγάλο μέρος της εκκλησιαστικής περιουσίας που διέθετε, και για το κτίσιμο της
χρησιμοποιήθηκε είδος καλής και ανθεκτικής ποιότητας πέτρας που λατομεύτηκε στη
Χλώρακα, ένα από τα δύο καλύτερα είδη του τόπου και που όμοιο του επίσης
χρησιμοποιήθηκε για να κτιστεί η περίφημη εκκλησία της Θεοσκέπαστης της Κάτω
Πάφου.
Το 1953 με το μεγάλο σεισμό η στέγη της
εκκλησίας κατέρρευσε με αποτέλεσμα για να αναστηλωθεί χρειάστηκαν αρκετά
χρόνια. Με δωρεές πιστών και εράνους ανά την Κυπρο καθώς και με εθελοντές
εργάτες και μαστόρους, κατάφεραν έως το 1959 να την ανοικοδομήσουν και να την
τελειώσουν.
Γενικά η καινούργια εκκλησία αποδείχτηκε
πολύ θαυματουργή, καθώς οι ντόπιοι κάτοικοι διηγούνται ιστορίες περί θαυμάτων
που συνέβησαν κατά καιρούς.
Στην παλιά μικρή εκκλησία βρισκόταν το
εικόνισμα της Παναγίας της Οδηγήτρας που ήταν θαυματουργή και είναι εξέχουσα απ
όλες τις άλλες ως προς την τεχνοτροπία της και την καλλιτεχνική της αξία. Όταν
γυναίκες είχαν πρόβλημα με αιμορραγίες, τις βοηθούσε να θεραπευτούν. Σήμερα το
εικόνισμα ευρίσκεται τοποθετημένο στο τέμπλο της μεγάλης εκκλησίας η οποία έχει
ονομαστεί Χρυσοαιματούσα εξ αιτίας της θαυματουργού εικόνας, δηλαδή παριστάνει
τη Χρυσή Παναγία που θεραπεύει το αίμα (αιματούσα).Πίσω από το εικόνισμα
ευρίσκεται κρεμασμένη μια κόκκινη κορδέλα την οποία οι πάσχουσες γυναίκες
ανταλλάζουν με μια άλλη και την ζώνονται για τρεις ημέρες οπότε όσες πραγματικά
πιστεύουν, θεραπεύονται.
Στα παλιά χρόνια υπήρχε ένας θρύλος που
ήθελε το εικόνισμα της Παναγίας της Οδηγήτρας όταν το μετέφεραν αλλού, από μόνο
του να επιστρέφει στο τέμπλο της Παναγίας της Χρυσελεούσης. Όταν τέλειωσε το
κτίσιμο της Παναγίας της Χρυσοαιματούσης και οι κάτοικοι θέλησαν να το
μεταφέρουν εκεί, αυτό δεν έφευγε από τη θέση του ως να ήταν κολλημένο. Και όταν
ο ιερέας χρησιμοποίησε σκεπάρνι για να την ξεκολλήσει, για να τα καταφέρει
έσπασε το σκαλιστό ξύλινο τέμπλο του ιερού που σ αυτό ήταν τοποθετημένο το
εικόνισμα.
Λέγεται ότι η εκκλησία της
Χρυσοαιματούσης δεν άντεξε στο σεισμό αν και ήταν καλά στερεωμένη, γιατι η
Παναγία επιθυμούσε να επιστρέψει πίσω στην παλιά εκκλησία. Και όταν οι κάτοικοι
την τοποθέτησαν σε πρόχειρη παράγκα μέχρι να τελειώσει η επαναοικοδόμηση, εν
μέσω καλοκαιρίας, ένα βράδυ συνέβηκε μεγάλη κακοκαιρία με θύελλες και
ανεμοστρόβιλους που κατά τη διάρκεια τους το εικόνισμα εξαφανίστηκε από την
θέση του και βρέθηκε πάνω στο τέμπλο της παλιάς εκκλησιάς.
Με το πέρας του κτισίματος της μεγάλης
εκκλησίας και ύστερα από δεήσεις και προσευχές προς τη Παναγία, μετέφεραν το
εικόνισμα της και παλιν, και έως σήμερα ευρίσκεται στο μεγάλο τέμπλο του ιερού
του μεγάλου ναού της Παναγίας της Χρυσοαιματούσης.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, πολλά
πράματα και θάματα έχουν συμβεί και συνεχίζουν να συμβαίνουν, που οι πιστοί τα
αποδίδουν στη θαυματουργή εικόνα.
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
Ο ναός του Αγίου Νεκταρίου ανήκει γεωγραφικά στην Έμπα, ενώ εκκλησιαστικά
στη Χλώρακα. Ο ναός οικοδομήθηκε το 1985 και βρίσκεται μέσα σε κυβερνητική γη.
Το εκκλησάκι του Αγίου Νεκταρίου, που κτίστηκε αρχικά με δαπάνες της
πρεσβυτέρας Ελλάδας Νικολαΐδου για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των ενοίκων του
ιδρύματος, εγκαινιάστηκε στις 25 Μαΐου 1986. Το 1996 έγινε επέκταση της
εκκλησίας.
Ο ρυθμός του ναού είναι ο βασιλικός με τρούλο. Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο
και αποτελείται από 14 φορητές εικόνες και από μια στενότερη ζώνη από 14
μικρογραφίες.
Στο προαύλιο του ναού λειτουργεί από το 1998 ένα πολύ
μικρό παρεκκλήσι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Εφραίμ.
